Borelioza w obrazkach

330 dzień leczenia neuroboreliozy.

Żyję. I na nieszczęście mojego łóżka, coraz więcej czasu spędzam siedząc, a nie leżąc. Gór jeszcze na razie nie będę przenosiła. Mój stan nie jest stabilny, ale czuję, że zaczynam się regenerować po tej ostatniej serii z AK47.

Siedząc tak i nie nadwyrężając zbyt wielu funkcji mojego mózgu, znalazłam w Internecie  wiele fajnych obrazków i cytatów dotyczących B.

1. Pierwszy obrazek, który najbardziej mnie rozbawił i niestety jak wszystkie pozostałe jest prawdziwy, dotyczy tego jak różne środowiska widzą chorą osobę:

 (przerobiony przeze mnie z angielskiego)

2.  Kolejny obrazek odnosi się świetnie do codziennych dolegliwości i choć jest tragiczny, też mnie rozbawił ;)

Zaznacz co cię boli:

 

3. Następny można dopasować do wielu chorób, również do boreliozy. „Nie każda niepełnosprawność jest widoczna”. Te słowa mówią same za siebie. Budzą też we mnie wiele zróżnicowanych emocji, ponieważ z jednej strony bardzo cieszę się, że niewiele osób ma  pojęcie o tym, co przechodzę na co dzień, i że wciąż mam siłę odgrywać rolę zdrowego człowieka. Jednak jest wiele sytuacji, w których człowiek po prostu nie ma siły, a nie może wymagać lżejszego traktowania od ludzi, którzy nie mają zielonego pojęcia o jego walce z chorobą.

 

4.  Kolejny to mały apel do znajomych
„Posiadanie przewlekłej choroby jest trudne. Nigdy nie wiem, kiedy będę mieć dobry dzień, w każdej chwili moje objawy mogą eksplodować lub skutki uboczne moich leków mogą mi dokopać. To sprawia, że trudno mi planować rzeczy, a jeszcze trudniej jest być duszą towarzystwa jaką chcę być. Często nie mogę nic planować, albo muszę odwołać plany z tobą, proszę nie odbieraj tego osobiście, jestem chory.”

 

5. Ten rysunek doskonale pokazuje bardzo częste stany przewlekłego zmęczenia, które - choćby człowiek nie wiadomo jak się starał - i tak wygrywają.
„Dziś… w końu podniosę się i stawię czoła światu…
…albo może jutro…”

6.  Poniższy obrazek przedstawia cytat, który świetnie pasuje do boreliozy, w przeciwieństwie do takich, które mówią o tym, że chcieć to móc. Jasne, że jest w tym wiele prawdy, a codzienna waleczność chorych, o której można poczytać na wielu stronach w Internecie to potwierdza. Jednak trzeba mieć też na uwadze to, że czasami my – chorzy na boreliozę – po prostu nie możemy czegoś zrobić, jakkolwiek byśmy mocno tego chcieli. Bo nasze ciało i umysł odmawiają posłuszeństwa. I to co się dzieje jest poza naszą kontrolą.

„To jest ciągła walka: mnie z moim ciałem; moich pasji, marzeń i tego, co chcę zrobić w życiu, wobec tego, co jestem fizycznie w stanie zrobić.”

 

7.  A to idealne odzwierciedlenie mojego studiowania i uporu :P oraz tego, co wiele osób wciąż powtarza „może tym razem nie pojedziesz na zjazd?”. Haha…
„Zachowuję się jakby wszystko było ze mną ok. Proszę, nie przerywaj mojego przedstawienia.”

I na koniec dwa, które spodobały mi się najbardziej.

8. Pierwszy „Nigdy nie wiesz, jak silny jesteś, dopóki siła nie jest jedynym wyborem jaki masz”.

 

9. Oraz ten, który mówi o tym, że najcenniejszymi słowami dla chorych na niewidoczne choroby są
„Wierzę ci”.
Te słowa mają ogromne znaczenie szczególnie w momencie, kiedy człowiek już sam nie wie na ile może sobie wierzyć i ufać. Brak wiary (lekarzy czy najbliższych) w to co mówimy jest jedną z najgorszych rzeczy jaka może się przytrafić. Bo choroba nie była naszym wyborem, nie wymyślamy tego dla zabawy, tylko oczekujemy podstawowej pomocy. Dodatkowo objawy są często niewytłumaczalne i musimy desperacko szukać jakiś zbliżonych opisów, żeby nakreślić sytuację – to też nie pomaga w wiarygodności.  Inną stroną jest też to, że czasem fizycznie wyglądamy dobrze, uśmiechamy się i żartujemy, a zapytani czy wykonamy jakąś rzecz odpowiadamy szybko i  zdecydowanie – nie. Nie dlatego, że nie mamy na to ochoty i odpowiedź przyszła nam z łatwością. Tylko np. tak jak w moim przypadku – dlatego, że jedenastomiesięczne doświadczenie dało mi dobry pogląd na to, kiedy coś dam radę zrobić a kiedy nie ma o tym mowy . I mimo, że wyglądam ok, to w moim ciele dzieje się zbyt wiele rzeczy, które przeszkodzą mi w konkretniejszym działaniu. Takie sytuacje często spotykają się z dezorientacją, a najważniejsze dla chorego jest wtedy usłyszenie „rozumiem, wierzę, może kiedy indziej się uda”, żeby nie musiał wiecznie się tłumaczyć i przekonywać.